Taxi Antoing

De stad Antoing

De eerste bekende heer van Antoing was Alard I, heer van Epinoy die, naar men zegt, trouwde met een vrouwelijke erfgename van Antoing. Van hen zullen verschillende takken van Antoing afdalen. Uit deze familie komt een 12e-eeuwse geestelijke, stichter van abdijen: Ailbert d'Antoing.
De nakomelingen zullen zeer snel het belang begrijpen van de situatie van Antoing, gelegen op de grens van de twee provincies, van Vlaanderen en Henegouwen, ze zullen manoeuvreren als slimme politici om zichzelf te verrijken door de inzet te verhogen. Huwelijken zullen ook hun belang hebben in de duizelingwekkende opkomst van dit gezin. Over drie generaties zullen ze zich verenigen met de families van Namen, Bergen en Rumigny, de houder van het provoostschap van Douai en de familie van Ligne.
Tegen het einde van de 13e eeuw zullen de Antoings zich splitsen in verschillende takken, naast de moedertak die de heerschappijen van Antoing en Épinoy, Buggenhout, en het proostschap van Douai bekleedt, zal er de tak zijn van de Antoing-heer van Bury en Bittremont, de Antoing heren van Briffeuil, Genech, Wasmes en Amougies, de Antoing heren van Belonne en de Antoing heren van Ansevaing.
In 870 verscheen Antoing in het Verdrag van Meerssen als “Antonium” om het gebied toe te schrijven aan Karel de Kale.
Rond 1328 trouwde Isabeau d'Antoing, laatste erfgename van de heerlijkheid van Antoing, Épinoy, provoost van Douai, kastelein van Gent en vrouwe van Sotteghem, met Jean I, burggraaf van Melun, heer van Tancarville en Montreuil-Bellay, die al zijn eigendom van de vrouw naar het huis van Melun. Deze laatste zal de handel in gordijnen en de exploitatie van steengroeven bevorderen.
In 1477 verwoestten en plunderden Bourgondische troepen de omgeving en belegerden het kasteel.
Op 18 februari 1582 beval Marguerite de Parme de ontmanteling van het kasteel van Antoing en de confiscatie van de eigendommen van Pierre de Melun.
In 1590 was Marie de Melun de laatste erfgename van het erfgoed van Melun, na een paar avonturen ging ze over naar het huis van Ligne, met uitzondering van de Franse landen die in het huis van Melun-Epinoy bleven.[/vc_wp_text]

Het kasteel van de prinsen de ligne.
De Kasteel des Princes de Ligne in Antoing is een residentie in neogotische stijl met een rijke geschiedenis van meerdere eeuwen. Dit kasteel was het bastion van de familie Melun en ging vervolgens over op de prinsen de Ligne, die de huidige eigenaren zijn. Een groot deel van de omheining uit de 12e eeuw is nog zichtbaar, zoals het bolewerk uit de 15e eeuw.
Het was in de 19e eeuw dat een leerling van de architect Viollet-le-Duc, Clément Parent, het kasteel ombouwde tot een neogotische residentie.
Het is mogelijk om een rondleiding door het kasteel te volgen. U kunt de omringende muren en het bolewerk, de kerker met de kerker, de slaapkamer van de heer en de ridderkamer ontdekken. U kunt ook de liggende beeltenissen en biddende figuren van de d'Antoing, de Melun en de Ligne ontdekken in het lapidaire museum. Tijdens uw bezoek krijgt u alle grote momenten te horen die het leven van het kasteel hebben gekenmerkt, zoals de Honderdjarige Oorlog, de Bourgondische periode of de troebelen van de Inquisitie.

Ailbert d'Antoing,
Geboren rond 1075 en overleden op 19 maart 1123, is een monnik uit de 12e eeuw die aan de wieg stond van verschillende abdijen: de abdij van Saint-Nicolas-des-Prés de Tournai, de abdij van Rolduc, de abdij van Clairfontaine. Het proces voor zijn uiteindelijke heiligverklaring werd gelanceerd in 2000
Hij komt uit de adellijke familie van de Sires of Antoing: hij is de 3e zoon van Amaury (Armoricus) heer van Antoing. Zijn oudere broer Sohier wordt Lord of Antoing in navolging van zijn vader. Zijn tweede broer Alibert zal gekruist worden. Zijn twee andere broers zullen hem vergezellen naar de stichting van de abdij van Rolduc1.
Ailbert werd voor het eerst opgeleid door het kapittel van Antoing, geïnstalleerd in het kasteel van zijn vader, en afhankelijk van de abdij van Lobbes.
Hij voltooide zijn studies in Doornik. Zijn naam komt daar voor het eerst voor in 1087 (ook wel Elbertus, Eilbertus, Gilbertus genoemd). Hij was daar van 1087 tot 1093 kanunnik van de kathedraal, voorzanger en dus verantwoordelijk voor de liturgie in 1094-10951 en vervolgens schoolmeester.
Nadat hij priester was geworden, wijdde hij zich volledig aan studies, oefeningen van vroomheid en liefdadigheid. Het trekt al snel een bepaalde beroemdheid aan.
Ailbert besteedde een deel van zijn inkomen aan de bouw, rond 1100, van een kapel op de heuvel van Saint Mard of Saint Médard in Doornik, een kapel waaruit later een klooster van reguliere kanunniken zou worden gesticht, de abdij van Saint-Nicolas -des-Prés de Tournai, onder impuls van ene Monin.
In 1104 schonk Adelbert de Sopenbergh (of Adalbert graaf de Saffenberg) hem land in Rolduc zodat hij er een religieus huis kon stichten. Ailbert loopt in de volgende jaren. Daartoe gebruikt hij zijn kennis van architectuur die echt lijkt en al gebruikt is om de kapel van Saint Médard te bouwen